گزارشی جدید نشان می‌دهد که نرخ ازدواج و باروری در کانادا سیر نزولی دارد.
براساس گزارش مؤسسه مک‌دونالد-لوریر در کانادا، آمار بزرگسالان مجرد و افرادی که هرگز ازدواج نکرده‌اند، از سال ۲۰۰۱ در بین افراد ۴۵ ساله و کوچک‌تر به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته و بویژه در بین افراد کمتر از ۳۰ سال رواج پیدا کرده است. کاهش آمار ازدواج به‌طور مستقیم روی نرخ باروری تأثیر گذاشته و این کشور به پایین‌ترین سطح باروری خود رسیده است، چرا که تعداد بیشتری از خانم‌ها بچه‌دار شدن را به تعویق می‌اندازند یا اصلاً بچه‌دار نمی‌شوند.
به‌رغم افزایش آمار بزرگسالان مجرد، مطالعه فوق نشان داد که ازدواج مزایای بسیاری برای آقایان و خانم‌ها دارد. این مزایا مختص زوجین نبوده و شامل حال فرزندان نیز می‌شوند.
تیم سارجنت، نویسنده مطالعه، می‌گوید: «افراد متأهل نسبت به افراد غیرمتأهل و حتی زوج‌های غیررسمی بیشتر عمر می‌کنند و از سلامت روان و تندرستی بیشتری برخوردارند.»
آقای سارجنت گفت کودکانی که هم پدر و هم مادر دارند، حتی با در نظر گرفتن مزایا و حمایت‌های موجود، «استاندارد زندگی بسیار بالاتری» را نسبت به کودکان تک‌والدی تجربه می‌کنند. همچنین کودکانی که زیر دست پدر و مادر بزرگ شده‌اند، نسبت به کودکانی که در خانواده‌های تک‌والدی یا زیردست خانواده‌های ناتنی بزرگ شده‌اند، دستاوردهای بهتری در زندگی خود دارند.
آقای سارجنت گفت: «با وجود این مزایا، افراد کمتری در کانادا به سمت ازدواج می‌روند یا با هم زندگی می‌کنند و آن‌هایی هم که ازدواج می‌کنند فرزندان کمتری دارند.»
کاهش نرخ ازدواج
این مطالعه نشان داد که تعداد بزرگسالان متأهل ۲۰ ساله و بزرگ‌تر از ۵۴ درصد در سال ۲۰۰۱ به ۴۷.۴ درصد در سال ۲۰۲۱ کاهش یافته است. این سیر نزولی تا حدی با افزایش روابط عرفی که ۳ درصد افزایش یافته جبران شده است اما برای جبران کاهش نرخ ازدواج کفایت نمی‌کند.
همچنین آمار بزرگسالانی که در رابطه هستند، اعم از زوج‌های متأهل یا عرفی، کاهش یافته و از ۶۴.۱ درصد در سال ۲۰۰۱ به ۶۰.۸ درصد در سال ۲۰۲۱ رسیده است.
این گزارش نشان می‌دهد که این سیر نزولی را نمی‌توان به طلاق یا بیوه بودن نسبت داد، بلکه دلیل آن افزایش تعداد بزرگسالانی است که مجرد می‌مانند.
در این گزارش آمده است: «افزایش ۳.۷ درصدی در طول ۲۰ سال چندان قابل‌توجه نیست اما وقتی داده‌ها را براساس رده‌های سنی پنج‌ساله تقسیم می‌کنیم، همه چیز تغییر می‌کند. در رده‌های سنی ۳۵ تا ۳۹ و ۴۰ تا ۴۵ سال، نسبت زوج‌ها در حد فاصل سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۱ تنها ۲ درصد کاهش یافته است.»
آمار افراد ۳۰ تا ۳۴ ساله که در رابطه هستند، ۵.۳ درصد کاهش یافته و این کاهش در افراد ۲۵ تا ۲۹ ساله ۱۰.۹ واحد بوده است.
این یعنی بیش از نیمی از جوانان ۲۵ تا ۲۹ ساله تا سال ۲۰۲۱ مجرد مانده و ازدواج نکرده‌اند.
رده‌های سنی بالاتر نیز شاهد افزایش قابل‌توجه بزرگسالانی هستند که هرگز ازدواج نکرده‌اند. این نسبت در رده سنی ۳۵ تا ۳۹ سال از ۱۷.۲ درصد به ۲۳ درصد و در رده سنی ۴۰ تا ۴۴ سال از ۱۲.۹ درصد به ۱۸.۵ درصد رسیده است.
آمار فزاینده دیگری که در این مطالعه به آن اشاره شده، تعداد کانادایی‌های بزرگسالی است که با پدر و مادر خود زندگی می‌کنند. شمار فزاینده‌ای از بزرگسالان در اواخر بیست‌سالگی و بعد از آن ترجیح می‌دهند در خانه پدر و مادرشان بمانند.
تعداد کانادایی‌هایی که به این سبک زندگی می‌کنند، از آمار افراد مشابه در آمریکا و بریتانیا بیشتر است؛ دو کشوری که به لحاظ فرهنگی با کانادا مقایسه می‌شوند.
گزارش فوق می‌گوید این روند تا حدی به بحران تأمین معیشت در کشور مربوط می‌شود و توضیح می‌دهد که مشکل تأمین مخارج زندگی در کانادا نسبت به آمریکا یا بریتانیا حادتر است.
به‌رغم افزایش درآمد جوانان، افزایش قابل‌توجه قیمت خانه و اجاره‌بها در ۱۵ سال گذشته باعث شده که ترک خانه برای بسیاری از افراد دشوار باشد.
این مطالعه نشان داد که یکی دیگر از عوامل دخیل در افزایش آمار بزرگسالانی که در خانه پدر و مادرشان زندگی می‌کنند، رفاه روانی است.
آقای سارجنت افزود: «اندازه‌گیری ماهیت و تأثیر روندهای گسترده اجتماعی و فرهنگی دشوار است اما واضح است که سلامت روان بزرگسالان کاهش قابل‌توجهی داشته و به افزایش اضطراب نسبت به آینده دامن زده است.»
باروری
با کاهش نرخ ازدواج و زندگی مشترک، نرخ باروری نیز کاهش یافته است.
نرخ زادوولد در کانادا در پایین‌ترین سطح خود قرار دارد و به‌طور قابل‌توجهی کمتر از نرخ باروری در آمریکا و بریتانیا است. کانادا از پایین در رتبه سوم باروری در بین کشورهای گروه هفت قرار دارد. نرخ باروری کانادا که در سال ۲۰۱۶ به‌ازای هر خانم ۱.۶ بود، در سال ۲۰۲۲ به ۱.۳ رسیده است.
نرخ باروری خانم‌های ۲۰ تا ۲۴ ساله در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال ۲۰۰۸ به کمتر از نصف رسیده، درحالی‌که نرخ باروری خانم‌های ۲۵ تا ۲۹ ساله دوسوم سال ۲۰۰۸ است. همچنین احتمال بچه‌دار شدن خانم‌های ۴۰ تا ۴۴ ساله در شرایط کنونی دوبرابر بیشتر از دخترهای جوان است.
این مطالعه می‌گوید نرخ باروری با کاهش ازدواج ارتباط مستقیم دارد.
در این گزارش آمده است: «این‌که نرخ باروری در خانم‌های متأهل بسیار بیشتر از خانم‌های مجرد است جای تعجب ندارد، زیرا بیشتر خانم‌ها ترجیح می‌دهند قبل از تشکیل خانواده از تعهد شریک زندگی خود مطمئن شوند.»
این مطالعه می‌گوید تأثیر کاهش نرخ ازدواج بر باروری و وجود خانم‌های متأهلی که فرزندان کمتری دارند، تأثیر قابل‌توجهی بر نرخ باروری داشته است.
بخش قابل‌توجهی از خانوارهای دونفره که دارای فرزند هستند، از هم جدا می‌شوند. دست‌کم یک‌سوم از کودکان کانادایی تا سن ۱۴ سالگی شاهد جدایی پدر و مادرشان هستند و بیش از یک‌چهارم در خانواده‌های تک‌والدی زندگی می‌کنند.
تعداد کودکان در خانواده‌های تک‌والدی در سال‌های اخیر ثابت مانده اما از نرخ مشابه در آمریکا، بریتانیا و فرانسه بیشتر است.
پیامدهای آتی
این مطالعه می‌گوید افزایش تعداد افراد مجرد هم بر نرخ باروری کانادا و هم بر سلامت مالی کشور تأثیر می‌گذارد و اشاره می‌کند که کاهش نرخ زادوولد درنهایت روی جمعیت و بهره‌وری کلی کشور اثر می‌گذارد.
آقای سارجنت افزود: «با توجه به مزایای آشکار فردی و اجتماعی ازدواج و بچه‌دار شدن، باید مطمئن شویم که سیاست‌های دولت جلوی تشکیل خانواده و باروری را نمی‌گیرند و ترجیحاً مروج آن هستند.»
«بدیهی است که این سیاست‌ها باید روی صرفه اقتصادی مسکن متمرکز باشند اما می‌بایست فراتر از این‌ها باشند و به روندهای گسترده اجتماعی و فرهنگی رایج در بین جوانان کانادایی و بویژه نگرانی نسبت به آینده رسیدگی کنند.»
