اما سلسله عملیات رژیم چین علیه فالون گونگ همچنان ادامه دارد
زمانی که به دستور جیانگ زمین، رهبر سابق حزب، سلسله عملیات علیه فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ آغاز شد، رهبری حزب کمونیست چین، آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را اولین و بالاترین اولویت درنظر گرفت.
اکنون، پس از گذشت ۱۴ سال، ازآنجا که نفوذ سیاسی جیانگ، که آزار و اذیت را به‌عنوان جنگی شخصی درنظر گرفتهبود، تضعیف شده، و به علت تضادها و مبارزات سیاسی داخلی، کنترل خود را بر موقعیت‌های کلیدی در دستگاه‌های امنیتی ازدست داده است، به نظر می‌رسد که این سلسله عملیات نیز وارد مرحله جدیدی می‌شود.
تازمانی‌که این سیاست تغییر نکند، کسانی که در دستگاه‌های امنیتی هستند، کسانی که دستان‌شان به خون آغشته است و برروی این سلسله عملیات سرمایه گذاری می‌کنند، آزار و شکنجه را ادامه خواهند داد.
یی‌یانگ شیا، محقق در امور دستگاه امنیتی چین
برطبق آمارهای اعلان‌شده در وب‌سایت مینگهویی (Minghui.org) که مسائل مربوط به آزار و شکنجه را پیگیری می‌کند، در طی ۱۸ ماه گذشته، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگی که روانه اردوگاه‌های کار سخت و زندان‌ها شدند؛ روندی کاهشی داشته است.
مینگهویی همچنین با ارائه یک‌سری مستندات، خبر از تعطیلی تعدادی از اردوگاه‌های کار اجباری در مناطق مختلف چین می‌دهد. در برخی موارد نیز تمرین‌کنندگان گونگ فالون بازداشت شده دراین اردوگاهها، آزاد شدند.
این روند، شکافی در سلسله عملیات گذشته ایجاد می‌کند، زمانی‌که “از بین بردن” این اصول معنوی صلحآمیز، مهمترین اولویت سیاسی حزب کمونیست چین بود، و تعداد بسیار زیادی از کتابهای فالون گونگ در خیابان‌ها سوزانده می‌شد و ایستگاه‌های تلویزیونی دولتی، ۲۴ ساعته با انجام تبلیغات سوء علیه فالون گونگ گوی سبقت را از همدیگر می‌ربودند.
با این حال، برطبق اظهارات کارشناسان، تغییرات در طول سال گذشته به این معنی نیست که آزار و اذیت متوقف شده‌است. اما نشان می دهد که این سلسله عملیات علیه فالون گونگ به شدت گذشته نبوده و مسئولان در مناطق خاصی از چین قادر به حفظ روند پیشین آن نیستند.
تعطیلی اردوگاه‌های کار سخت
امسال، شی جینگ‌پینگ، رهبر جدید حزب کمونیست چین، اعلان کرد که اردوگاه‌های کار سخت را تعطیل کرده و یا سیستم اداره آن را اصلاح خواهد کرد. درآغاز این ادعا با شک و تردید مواجه شد، اما بنا به گزارش گروه‌های مدافع حقوق بشر، برخی اصلاحات در حال وقوع است و همچنین برخی از اردوگاه‌های کار سخت، درآستانه تعطیل‌شدن قرار دارند. اما در برخی موارد، این مکان‌ها درواقع به نام مراکز توانبخشی معتادان به مواد مخدر، تغییر‌عنوان داده‌شدند، درحالی‌که موارد نقض حقوق بشر در آنها همچنان روی می‌دهد.
برطبق گزارش مینگهویی (وب‌سایت فالون گونگ) اواسط ژوئیه دو اردوگاه کارسخت واقع در بخش جنوبی پکن، اقدام به آزادکردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در آن‌جا کردند.
مینگهویی همچنین گزارش می‌دهد که اردوگاه کار سخت زنان در پکن، از ماه مه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آزاد کرده و اردوگاه کار سخت شی‌نان نیز از پنجم ژوئیه، اقدام به آزادکردن تعداد بسیار زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ کرده‌است. این وب‌سایت آماری از کل تعداد کسانی که آزاد شده‌اند، ارائه نداده است.
اما اردوگاه کار سخت شیدایینگ‌زی در شهر چائویانگ، واقع در استان لیائونینگ، به‌طور جداگانه، در ماه ژوئیه اقدام به آزادکردن حدود ۱۰ تمرین‌کننده کرد.
بنابه گزارشهای رسیده، برخی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیز از اردوگاه ماسانجیا واقع در شمال چین آزاد شده‌اند؛ این اردوگاه در زمره یکی از مخوف‌ترین اردوگاه‌های کار سخت قرار دارد. در اواخر ماه اوت مینگهویی گزارش داد که تمامی زندانیان مرد، از ماسانجیا آزاد شده و این اردوگاه از ماه اکتبر سال گذشته، زندانی جدیدی پذیرش نکرده است. همچنین گفته می‌شود تا اواخر ماه ژوئیه فقط ۸ زندانی زن در آن باقی مانده بود.
یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به نام ما چون‌می که در ناحیه واشنگتن دی سی زندگی می‌کند، طی ایمیلی اظهار داشت، “خواهر کوچک‌تر من، ۳۰ اوت از اردوگاه کار ماسانجیا آزاد شد. این اردوگاه به‌طوراساسی ازهم پاشیده شده است.” اپک تایمز قبلاً درخصوص خواهر ما چون‌می و تلاش‌های وی برای آزادی خواهر خود، گزارشی ارائه داده بود.
مینگهویی طی مقاله‌ای تحت‌عنوان بیان دیدگاه، اظهار داشت که این آزادی‌های اخیر و متعهدشدن رژیم مبنی بر اصلاح موارد مربوط به اردوگاه‌های کار سخت، “به این معنی نیست که حزب کمونیست چین اعمال شیطانی خود را متوقف می‌کند.”
بنابه اظهارات لی‌وی براود، مدیر اجرائی مرکز اطلاعات فالون دافا، ایستادگی و مقاومت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مقابل آزار و شکنجه نیز براین موضوع اثرگذار بوده است.
براود گفت، “درواقع، صدها نفر از هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ، سال‌ها به‌طور شبانه‌روزی دست‌به‌کار شده‌اند، به نزدیکان و همسایگان خود دراین خصوص اطلاع‌رسانی کرده‌اند؛ آنها تقریباً همه مردم، از زن خانه‌دار گرفته تا مقامات سطح بالا را درجریان این موضوعات قرار داده‌اند.”
در سال گذشته، حدود شش دادخواست توسط روستائیان در مناطق مختلف چین، تهیه شد، که از طریق آن خواستار آزادی تمرین‌کنندگان فالون گونگ از زندان شده بودند. یکی از این دادخواست‌ها در هیلونگ‌جیانگ، واقع در شمال شرقی چین انجام شد که دارای ۱۵۰۰۰ امضا و اثر انگشت با جوهر قرمز بود.
در سال های اخیر نیز، وکلای حقوقی چین از تمرین‌کنندگان فالون گونگی که تحت پیگرد قضایی بودند، دفاع کرده‌اند، در رابطه با آزار و شکنجه، این موضوعی است که پیش از این غیرقابل‌تصور بوده است؛ زیرا وکلا را از ورود به دادگاه منع می‌کرده‌اند.
مینگهویی به‌طور منظم از مقامات حزب کمونیست چین گزارش می‌دهد. گزارشها حاکی از اینست که آنها دیگر نمی‌خواهند در این آزار و اذیت شرکت کنند.
براود افزود، “مردم و اعضای کادر حزب کمونیست سعی می‌کنند خودشان را از این آزار و شکنجه مبری کنند.”
برطبق اظهارات کورینا – باربارا فرانسیس، محقق سازمان عفو بین الملل در زمینه حقوق بشر در چین، با وجود این حکایات، هنوز هم غیرممکن است که تصویر کاملی از وضعیت آزار و اذیت در چین ارائه داد، و حتی درخصوص اخبار مربوط به تعطیل‌شدن اردوگاه‌های کار سخت باید با احتیاط عمل کرد.
وی طی مصاحبه تلفنی گفت، “فکر می کنم باید در مورد آنچه اینجا در جریان است بسیار محتاط باشیم. آیا آنها با بستن اردوگاه‌های کار اجباری، اصلاحات را متوقف می‌کنند، یا این اردوگاهها را فقط به اردوگاه‌های بازپروری معتادان به مواد مخدر تبدیل می‌کنند؟” وی اشاره می‌کند که هنوز در پاره‌ای از موارد، مراکز توانبخشی معتادان به مواد مخدر، می‌توانند به عنوان مراکز بازداشت زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار گیرند.
کاهش محکومیت‌ها
برطبق وب‌سایت مینگهویی، در کنار موارد منتشرشده، از ۱۸ ماه پیش، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ فرستاده شده به اردوگاه‌های کار سخت، کمتر شده است. تعداد افراد محکوم به زندان، و به طورکلی، تعداد موارد ثبت شده از آزار و اذیت در امسال نسبت به سال‌های گذشته روندی کاهشی داشته است.
به گزارش مینگهویی، در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، به ترتیب ۷۸۵ و ۷۴۵ محکوم به زندان وجود داشته، درحالی‌که درسال ۲۰۱۲ فقط ۵۰۹ نفر و تا اوایل سپتامبر ۲۰۱۳، حدود ۲۱۸ نفر در زندان به‌سر می‌بردند.
همچنین اعلان شد که در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱، به ترتیب حدود ۱۴۵۲ و ۱۳۲۷ نفر روانه اردوگاه‌های کار اجباری شدند، درحالی‌که درسال ۲۰۱۲ و تا سپتامبر سال ۲۰۱۳، این تعداد به ۱۰۶۵ و ۳۵۱ نفر تقلیل یافت.
به گزارش مینگهویی، به طور کلی، به‌نظر می‌رسد که همه موارد از آزار و شکنجه، تا اوایل سپتامبر امسال درکل ۱۷۲۷ نفر بوده‌است، که نسبت به سال‌های گذشته تا حدودی کاهش یافته است، درحالی‌که این آمار طی پنج سال گذشته، سالیانه به‌طور متوسط نزدیک به ۶۰۰۰ نفر بود.
مستندات مینگهویی فقط بخشی از موارد آزار و شکنجه در چین را شامل می‌شود، اما داده‌های موجود در این مستندات، در طول زمان به شناسایی روند آن کمک کرده است. با این حال، تأخیر زمانی مینگهویی در گزارش اخبار، تصویر واقعی آزار و شکنجه در چین را پیچیده می‌کند، زیرا شاید مینگهویی ماه‌ها و یا سال‌ها بعد از وقوع حوادث به اخبار دست پیدا کند.
برطبق اظهارات فرانسیس، نه آزادی‌ها و نه روند کاهشی تعداد زندانیان، هیچ‌کدام، بیانگر سیاست مورد‌هدف قراردادن تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیست.
مقاومت داخلی
برطبق اظهارات ییانگ شیا، از محققان مؤسسه حقوق بشر که سازمانی قانونی درواشنگتن دی سی بوده و طرح دعوی علیه مقامات چینی برای نقض حقوق بشر را آغاز کرده‌است؛ یکی از موانع عمده که مقامات حزب با تعطیل‌کردن سیستم اردوگاه‌های کار اجباری با آن مواجه شدند، مقاومت از طرف کمیته امور سیاسی و قانون‌گزاری حزب بوده که دستگاه امنیتی را تحت نظارت خود دارد.
مقاله بلندی در مجله کایی‌جینگ، که مجله‌ای شناخته‌شده در زمینه تجارت در چین است، اشاره می‌کند: “تعداد بسیار زیادی از کسانی که در‌‌حال حاضر در سیستم اردوگاه کار اجباری به‌سر می‌برند، از عناصر مذهبی بدعت‌گذار هستند. چگونگی مقابله با این گروه از مردم، مشکل عدیده‌ای در روند انجام اصلاحات ایجاد کرده است. محققان در سیستم قضایی بر این باورند که اگر تاکنون هیچ راهی وجود نداشته تا به‌طور کامل از شر سیستم اردوگاه کار اجباری خلاص شوند، احتمالاً وجود این گروه است.”
شیا بیان کرد که، گروهی که به آن اشاره می‌شود، گروه فالون گونگ است.
وی افزود، ” دستگاه امنیتی از فالون گونگ به‌عنوان عذر و بهانه استفاده می‌کند تا از انجام هر گونه اصلاحات خودداری کند. اما اکنون به‌نظر می‌رسد که تصمیم گیری انجام شده است.”
از اردوگاه کار اجباری، به مرکز شستشوی مغزی
گذشته از مجموع داده‌ها، مرحله انتقال زندانیان از اردوگاه کار اجباری به مرکز شستشوی مغزی، و یا بسته‌شدن ناگهانی سیستم اردوگاه کار اجباری در سراسر کشور، از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. در بسیاری از موارد، ارتکاب به اعمال خشونت‌بار همچنان ادامه دارد.
وب‌سایت مینگهویی در یک مورد گزارش کرده است که، اردوگاه کار سخت زنان در شهر چونگ‌چینگ، درواقع صرفاً تغییر نام داده است. اکنون “مرکز توانبخشی و تفکیک معتادان به مواد مخدر” نامیده می‌شود، اما همان نگهبانان، به شکنجه و آزار همان تمرین‌کنندگان فالون گونگ می‌پردازند.
به گزارش مینگهویی به‌عنوان مثال، بدن تمرین‌کننده‌ای به نام یو چون‌هوآ درحالی که عریان بود، از جهات مختلف تحت کشش قرار گرفت، مورد ضرب و شتم واقع شد و همچنین برای شکنجه وی، مسواکی را که برس آن زبر و زمخت بود، به داخل واژن او فرو کردند.
به گزارش مینگهویی، در طی آزادی‌های اخیر، یک تمرین‌کننده فالون گونگ از پکن به نام لیو یونگ‌پینگ، از امضای اظهاریه‌ای مبنی بر انکار ایمان خود امتناع کرد. وی توسط توسط اداره ۶۱۰ و ” ژونگ‌زی بان” یا اداره اجرائی کل، که بخشی از سیستم امنیتی حزب محسوب می‌شود، به مرکز شستشوی مغزی پکن منتقل شد.
اداره ۶۱۰ نهادی غیرقانونی تحت‌عنوان نماینده حزب بوده که به منظور آزار و شکنجه فالون گونگ تأسیس شد، درحالی‌که “ژونگ‌زی بان” اغلب از ادارات مناطق محلی استفاده می‌کند تا امور حزب را در منطقه سروسامان دهد. جیانگ زمین، رهبر پیشین حزب، شخصاً ناظر تأسیس اداره ۶۱۰ بوده و اختیار تام به آن داد.
هیچ تغییری در سیاست رخ نداده‌است
براود از مرکز اطلاعات فالون دافا گفت، “این جیانگ زمین بود که با ترفیع مشاوران و نزدیکان خود از طریق دادن رتبه و سهمیه، آنها را شستشوی مغزی داده و این آزار و شکنجه را به جلو پیش برد. آزار و شکنجه به منزله آزمایشی برای سنجش میزان وفاداری جیانگ نسبت به حزب بود. اکنون این دستگاه امنیتی به‌دست افراد دیگری سپرده شده است.”
براود اظهار داشت که، “اگر مناطقی وجود دارد که آزار و شکنجه در آنها کمتر شده است، این امکان وجود دارد که جیانگ و باند وی نفوذ کمتری بر آن منطقه دارند.”
بنابر اظهارات محقق ییانگ شیا، با این وجود، بقایای گروه جیانگ، و به ویژه مقامات در سرویس‌های امنیتی که مشاغل خود را از طریق آزار و اذیت فالون گونگ کسب کردند، به‌رغم فقدان نیروی جدید که باید از سوی رهبری مرکزی در آنها دمیده شود، به سلسله عملیات علیه فالون گونگ ادامه خواهند داد.
شیا طی مصاحبه تلفنی اظهار داشت، “سیاست آنها به‌هیچ‌وجه عوض نشده‌است.” وی افزود که، اگر کمیته اجرائی حزب کمونیست چین با برگزاری جلسه‌ای، سیاست جدیدی را اتخاذ کند، آزار و شکنجه فقط به‌طور رسمی به پایان می‌رسد.
به‌هرحال، سرشت فوق‌العاده سیاسی این سلسله عملیات، و بهره‌کشی‌هایی که در پیشبرد آن انجام شده است چیزهایی هستند که بعید به‌نظر می‌رسد هیچ‌یک از رهبران حزب بخواهند با آنها به مقابله برخیزند. وی افزود، ” قبل از جبران خسارت قتل عام میدان تیان‌آن‌من پکن این اتفاق رخ نمی‌دهد، زیرا این مسئله بسیار مشکل است.”
فرانسیس از سازمان عفو بین‌الملل اظهار داشت که، “هرنوع براندازی رسمی” سلسله عملیات علیه فالون گونگ بعید به‌نظر می‌رسد، چرا که انجام آن ” پیامدهای عظیمی برای کل سیستم به‌بار آورده و تمام مسائل مربوط به مسئول‌بودن درقبال آن را دربر می‌گیرد” وی درادامه گفت، ” اگر به‌طور رسمی این مسائل مورد بررسی قرار گیرد، تعداد زیادی از مقامات و مدیران زندان‌ها هستند که می‌بایست به‌خاطر تحت‌پیگردقراردادن، آزار و شکنجه‌کردن فالون گونگ و بدرفتاری نسبت به آنها، مورد هدف و بازجویی قرار گیرند. این موضوع می‌تواند یک عامل بازدارنده عظیم درروند هر نوع سیاست براندازی رسمی سلسله عملیات علیه فالون گونگ باشد.”
ییانگ شیا بیان کرد، “مادامی‌که تغییری در سیاست ایجاد نشود، کسانی که در دستگاه‌های امنیتی هستند، کسانی که دستان‌شان به خون آغشته است و برروی این سلسله عملیات سرمایه گذاری می‌کنند، آزار و شکنجه را ادامه خواهند داد.”
با تحقیق آنی وو. به کمک گزارش لو چن.
تصحیح: لیو یونگ‌پینگ، مرد است نه زن. وی تمرین‌کننده فالون گونگ از پکن بوده و زمانی که اردوگاهی که در آن‌جا زندانی بود، درمعرض تعطیلی قرار داشت، در اوایل سال جاری به یک مرکز شستشوی مغزی فرستاده شد؛ زیرا از امضای اظهاریه‌ای مبنی بر انکار ایمان خود امتناع کرد.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
