افرادی که دیدگاه‌شان در اقلیت است، افکارشان را سانسور می‌کنند.
در کافه شلوغ دانشگاه که در آن همه از اضافه شدن گزینه‌های گیاهی بیشتر صحبت می‌کنند، حاضر هستید درباره نظر متفاوت خود صحبت کنید؟ تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که خیلی‌ها ممکن است سکوت پیشه کنند و حتی برخلاف باورهای خود عمل کنند.
این مطالعه به یک مسئله رایج اختصاص یافته است: کسانی که دیدگاه‌شان در اقلیت است، اغلب در بحث‌های گروهی خودشان را «ساکت» نگه‌می‌دارند. این اقدام مانع از گفت‌و‌گوی آزاد می‌شود و می‌تواند افراد را به سمت رفتارهایی سوق دهد که با ارزش‌های آن‌ها مغایرت دارد. کارشناسان بهداشت روان هشدار می‌دهند که خودسانسوری می‌تواند در درازمدت بر تندرستی فرد اثر بگذارد.
سرکوب باورهایی که در اقلیت هستند
این مطالعه که چندی پیش در مجله روان‌شناسی محیطی انتشار یافت، با حضور ۲۵۰ دانشجو انجام گرفته که نظرشان را درباره سیاست دانشگاه در قبال افزایش غذاهای گیاهی در محیط دانشگاه به اشتراک گذاشتند. دانشجویان سپس در قالب گروه‌های دونفره گردهم آمدند تا ببینند آیا همه نظر واقعی‌شان را با دیگران به اشتراک می‌گذارند یا خیر.
یافته‌ها نشان دادند دانشجویانی که دیدگاه‌شان در اقلیت بود و تمایلی به مصرف بیشتر غذاهای گیاهی نداشتند، دیدگاه واقعی خود را مطرح نکردند. این افراد کمتر درباره دیدگاه‌های خود توضیح می‌دهند، به‌ویژه اگر با کسی مشغولِ صحبت باشند که از موضع اکثریت دفاع می‌کند.
آن‌ها حتی در مواردی که نظرشان را با افرادِ هم‌عقیده با خود به اشتراک می‌گذاشتند، تا حدی خودسانسوری می‌کردند.
دانشجویان حاضر در این مطالعه اغلب از تکنیک‌های اجتنابی استفاده می‌کردند. برای نمونه، آن‌ها خودشان را بی‌تفاوت نشان می‌دادند یا موضوع بحث را عوض می‌کردند که باعث می‌شود اظهارات منحصربه‌فرد کمتری از جانب افراد با دیدگاه اقلیت در مواجهه با افراد با دیدگاه اکثریت ارائه شود.
خودسانسوری همچنین باعث می‌شود که برخلاف باورهای خود عمل کنید.
داوطلبان در یک فعالیت تکمیلی با کلیک کردن روی ماوس با حداکثر سرعت ممکن نشان دادند که چقدر از سیاست غذاهای گیاهی دانشگاه حمایت می‌کنند. یافته‌ها نشان دادند کسانی که با سیاست غذاهای گیاهی دانشگاه مخالف بودند، به اندازه کسانی که با این سیاست موافق بودند، با سرعت روی ماوس کلیک می‌کردند؛ اقدامی که با اظهار نظر آن‌ها در تضاد بود.
این نتایج از وجود یک الگو حکایت دارد: وقتی اقلیت دیدگاه خود را مطرح نمی‌کند، شرایطی پدید می‌آید که گویی نظر اکثریت غالب می‌شود و چرخه سکوت شکل می‌گیرد.
عدم بیان نظرات باعث تقویت دیدگاه اکثریت می‌شود
نیکول سینتوف، دانشیار رشته رفتار، تصمیم‌گیری و پایداری در دانشگاه ایالتی اوهایو و از نویسندگان مطالعه حاضر، در بیانیه‌ای گفت: «به‌طور کلی، یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهند که خودسانسوری می‌تواند تبعات نگران‌کننده‌ای داشته باشد.»
سینتوف گفت: «این امر باعث می‌شود که مردم تصور کنند دیدگاه اقلیت وجود خارجی ندارد یا از اهمیت کمتری برخوردار است. از این‌رو، یک چرخه معیوب شکل می‌گیرد که افکار واقعی مردم در آن مطرح نمی‌شود و باور عمومی به این‌صورت شکل می‌گیرد که نظر اکثریت غالب است و نمی‌توان تغییرش داد.»
او گفت: «این امر به‌ویژه در مواردی صادق است که افراد با دیدگاه‌های اقلیت به لحاظ رفتاری هم‌رنگِ اکثریت می‌شوند. این صرفاً نشان می‌دهد که نظر اکثریت غالب است.»
به گفته سینتوف، این یافته‌ها نشان می‌دهند که مردم باید آگاهی بیشتری نسبت به باورهای خود و نحوه بیان آن‌ها داشته باشند و این‌که کسانی که دیدگاه‌های اقلیت دارند، درباره باورهای واقعی خود صحبت کنند، حتی اگر این کار موجبات ناراحتی آن‌ها را فراهم کند.
او تأکید کرد که اکثریت باید مایل به شنیدن افکار طرف مقابل باشد، حتی اگر نظرشان با آن‌ها تفاوت داشته باشد. سینتوف گفت: «ما باید در بطن جامعه از گفتمان مدنی استقبال کنیم. گفتمان باید یک خیابان دوطرفه باشد.»
اثرات روانی خودسانسوری
صنم حافظ، عصب‌روان‌شناس ساکن نیویورک و مدیر مؤسسه شناخت ذهن، به اپک تایمز گفت که خودسانسوری تبعات قابل‌توجهی در قبال سلامت روان دارد.
او گفت: «افرادی که دائماً نظرات واقعی خود را به دلیل هم‌رنگ شدن با دیگران بیان نمی‌کنند، دچار استرس و اضطراب و احساس انزوا می‌شوند و از خویشتن واقعیِ خود فاصله می‌گیرند.»
عواقب این کار می‌تواند حاد و طولانی‌مدت باشد. حافظ افزود: «خودسانسوری طولانی‌مدت به‌تدریج عزت نفس شما را کاهش می‌دهد و باعث افسردگی و درگیری‌های درونی می‌شود که هویت شخصی شما را از بین می‌برد. وقتی برخلاف باورهای خود عمل می‌کنید، تاب‌آوری روانی شما به حداقل می‌رسد و باعث می‌شود که در حفظ روابط و ابراز عقاید خود در مراحل مختلف زندگی دچار مشکل شوید.»
احساسات فروخورده می‌توانند جلوه فیزیکی داشته باشند که اغلب به‌عنوان علائم روان‌تنی شناخته می‌شوند. سرکوب احساسات اغلب شما را دچار استرس مزمن می‌کند که به نوبه خود موجب سردرد، کمردرد، گردن‌درد و دیگر مشکلات اسکلتی-عضلانی و درد معده و دیگر مشکلات گوارشی می‌شود.
حافظ برای کسانی که در ابراز دیدگاه اقلیت خود مشکل دارند، راهبردهای خاصی را توصیه می‌کند. او پیشنهاد می‌کند که به‌جای دوری از گفت‌و‌گوهای دشوار از ایجاد تاب‌آوری روانی لازم برای بیان نظرات مخالف به شکل سازنده کمک بگیرید.
تکنیک‌هایی برای بیان نظرات واقعی
به گفته حافظ، افرادی که در ابراز دیدگاه اقلیت خود مشکل دارند، می‌توانند از توسعه خودآگاهی و اراده راسخ در قبال باورهای خود کمک بگیرند. او گفت: «این‌که در اظهار نظرات خود احساس راحتی کنید، با تمرین در یک فضای امن مانند گفت‌و‌گو با دوستان معتمد یا اعضای خانواده میسر خواهد شد.»
او به‌ویژه توصیه می‌کند که از جملات «اول شخص» برای ابراز نظرات شخصی خود استفاده کنید که می‌تواند دیدگاه شخصی شما را بدون ایجاد مشاجره به دیگران منتقل کند.
حافظ همچنین بر اهمیت گوش دادنِ فعال تأکید دارد. حافظ افزود: «وقتی توانایی گوش دادنِ فعال را توسعه می‌دهید، گفت‌و‌گویی شکل می‌گیرد که دیگران را تشویق می‌کند قبل از پاسخ به صحبت‌های شما خوب گوش کنند. با دریافت کمک از افراد هم‌فکر و مربی‌ها می‌توانید از آن‌ها حس تأیید و همبستگی بگیرید که بیان دیدگاه‌های مخالف در گروه‌های بزرگ‌تر را برای شما آسان‌تر می‌کند.»
حافظ گفت: «با انجام تدریجی این اقدامات می‌توانید بر ترس خود غلبه کنید و فن بیان خود را برای تعاملات اجتماعی مختلف توسعه دهید.»
