نویسنده: کوین اندروز
عبارت «بازی خوردن» که به نظر میرسد از هملت نوشته شکسپیر اقتباس شده باشد، در خصوص سفر نخستوزیر استرالیا آنتونی آلبانیزی به چین به ذهن متبادر میشود.
این سفر که در پنجاهمین سالگرد سفر تاریخی گاف ویتلم، نخستوزیر پیشین استرالیا به چین در سال ۱۹۷۲ انجام گرفت، به تیتر اول رسانهها بدل شد.
این سفر سوای تلنگری که به «پیروان حقیقی» حزب کارگر زد، دستاورد دیگری نداشت. برخلاف آنهایی که گفتگو با حزب کمونیست چین را به مثابه طلوع عصر نوین روشنگری در راستای گسترش تجارت و گفتمان میپنداشتند، ناظران بیطرف نظر دیگری داشتند.
به نظر میرسد که حتی چینیها هم اهمیت این سفر را تا حد یک بازدید نمادین تقلیل دادند.
سوای گرامیداشت سفر ویتلم، توجیه این سفر برای استرالیا دشوار بود: چند تیتر و عکس مثبت در رسانههای استرالیایی منتشر شدند اما همگی فاقد محتوا بودند.
حزب کمونیست چین تغییر رویه نداده است. یک روزنامهنگار استرالیایی از بازداشت غیرقانونی آزاد شده و پکن موافقت کرده که در خصوص کاهش تحریمهای تجاری یکجانبه و غیرقانونی مذاکره کند.
یک استرالیایی دیگر همچنان در زندان است و ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) به تجاوزات خود در منطقه ادامه میدهد.
شی جین پینگ، رهبر حزب کمونیست سخنان زیبایی درباره نخستوزیر به زبان آورد اما استفاده از صفت «خوش تیپ» برای نخستوزیر لزوماً به اعتمادسازی برای روابط آتی نمیانجامد.
به عقیده برخی از ناظران، انجام مذاکرات صمیمانه با استرالیا دستاوردی است که باید مورد تمجید قرار گیرد.
رسانههای حکومتی چین چه واکنشی به این سفر نشان دادند
نظرات مفسران حامی حزب کمونیست در جریان این سفر در رسانهها منعکس میشد.
یکی از اعضای سابق شورای بازرگانی چین و استرالیا در مقالهای در روزنامه دولتی چاینا دیلی نوشت که «استرالیا باور دارد که چین همانقدر به استرالیا احتیاج دارد که استرالیا به چین نیازمند است. اما خصومت بیمورد استرالیا باعث شده که این کشور تصور کند همچنان میتواند بدون مواجهه با عواقب احتمالی به عیبجویی از چین بپردازد. رواج این باور در دولتهای پیشین استرالیا به منازعات بیسابقهای بین این دو کشور دامن زد.»
برخی چقدر زود فهرست چهاردهگانه خواستههای حزب کمونیست و دستورالعملهای تحریکآمیز آن را فراموش کردند!
در سرمقاله گلوبال تایمز به نقل از یک استاد استرالیایی شاغل در دانشگاه سیدنی نوشته شده بود که استرالیا با تکیه بر سیاست فرضی «پایداری» پکن را مورد تنبیه قرار میدهد.
در ادامه مقاله آمده است: «دو دولت پیشین استرالیا در مواردی که برای چین حائز اهمیت بودند، مانند ممنوعیت واردات هواوی ۵جی، منشأ کرونا، استان شینجیانگ و دریای جنوبی چین، رفتار تنبیهی مشابهی از خود نشان دادند. دولت آلبانیزی تغییراتی را در دستور کار خود قرار داد که به نقطه عطفی در روابط بین این دو کشور انجامید. در واقع، احترام به منافع ملی چین- بهویژه منافع بنیادی- ضرورت دارد اما تغییر رویه استرالیا فریبکارانه بوده است.»
لازم به گفتن نیست که منافع چین اغلب به خواستههای یکجانبه حزب کمونیست محدود میشود و توجهی به منافع سایر کشورها ندارد.
در سرمقاله دیگری آمد: «از آنجا که گرههای موجود در مذاکرات بین چین و استرالیا در زمینههایی مانند تجارت به تدریج گشوده میشوند، اگر کانبرا نتواند رویکرد خوبی در قبال پیمان امنیتی آکوس اتخاذ کند و همچنان تحت نفوذ سیاستهای ایالات متحده بماند، این پیمان به احتمال زیاد جلوی بهبود روابط چین و استرالیا را خواهد گرفت.»
چنانکه از رسانههای رسمی حکومت پیداست، پکن همچنان بازی «پلیس خوب، پلیس بد» را ادامه میدهد.
تیزبینی در قبال پکن
فعالان تجاری تیزبین مانند برایان فرای از شرابسازی جیکوبز کریک هشدار دادهاند که بازار چین در شرف تغییر است و دیگر فایدهای به حال اقتصاد استرالیا ندارد.
در واقع، علائم هشداردهنده در قبال اقتصاد متزلزل چین همچنان پابرجا ماندند و خروج خالص سرمایهگذاریهای خارجی از میزان سرمایه ورودی فراتر رفته است.
در هر صورت، حزب کمونیست چین در هفتههای اخیر دشمن جدیدی برای مقصر جلوه دادن پیدا کرده است: کانادا. در ایدئولوژی مارکسیستی که آقای شی از پیروان آن است، حزب باید تحت هر شرایطی در حال مبارزه باشد.
درحالیکه ایالات متحده کانون همیشگی مبارزه است، کشورهای دیگر مانند استرالیا هم مورد هدف قرار گرفتهاند. حزب کمونیست به لحاظ تاکتیکی سعی دارد که استرالیا را به «نرمش» وادارد، زیرا در رویکرد سرکوبگرانه خود شکست خورده و به همین دلیل کانادا را در تیررس خود قرار داده است.
تقصیر کانادا چیست: تحقیق درباره مداخله چین در نظام انتخاباتی کشور و مشارکت آن در وضع تحریمهای بینالمللی علیه کره شمالی. از اینرو، کانادا به مشکلتراشی و تحریک چین در بیخ گوش آن کشور متهم شد، بهویژه بعد از آنکه کانادا پکن را به «رهگیری بیمورد» هواپیماهای خود متهم کرد.
جتهای جنگنده نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق در یک حرکت خطرناک در فاصله ۱۰۰ پایی از یک هلیکوپتر کانادایی مانور دادند که در برابر یک بالگرد غیرعادی تلقی میشود. در رخداد دوم، یک هواپیمای چینی در فاصله ۱۰۰ فوتی از هلیکوپتر کانادایی اقدام به شلیک منور کرد.
کانادا تنها هدف جدید حزب کمونیست چین نبوده است. استونی هم به دلیل سفر وزیر امور خارجه تایوان و بررسی طرح افتتاح دفتر تجاری تایوان در آن کشور مورد سرزنش قرار گرفت.
شاید تاکتیکهای حزب کمونیست تغییر کرده باشند اما این کشور تغییر رویه نداده است.
امیدوارم آقای آلبانیزی از ضیافت خود در پکن لذت برده باشد، اما خرچنگهای استرالیایی و شراب پنفولدز تفاوتی در امیال آقای شی جین پینگ برای اشاعه هژمونی حزب کمونیست در منطقه ایجاد نخواهد کرد.
نویسنده: کوین اندروز از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۲ در پارلمان استرالیا خدمت کرد و پستهای مختلفی در کابینه از جمله وزیر دفاع داشت.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
