هر کسی نداند، دست کم ایرانی‌ها که بازارشان پر شده از کالاهای چینی، خوب می‌دانند معنی واژه‌ی “Remark” چیست. یعنی کالایی را از نظر ظاهری شبیه نمونه‌ی اصلی اما با کیفیت پایین تولید کرد و نام نمونه‌ی اصلی را عیناً یا با اندکی تغییر روی آن کالا گذاشت. این ترفند ابداع چینی‌ها بود و از آنجا به تمام نقاط دنیا صادر شد، چه هنوز هم این کشور دست توانایی در اجرای این‌گونه ترفندها در تولید کالا دارد.
اما گویی چین این روزها بر آن شده تا این ترفند را در عرصه‌ی حقوق بشر نیز تکرار کند. زمانی‌که کمیته‌ی مرکزی حزب کمونیست چین در ماه نوامبر با انجام اصلاحاتی در داخل کشور موافقت کرد، بحث اردوگاه‌های کار اجباری در این کشور دوباره مطرح شد. اردوگاه‌هایی که در آنها زندانیان عقیدتی و تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ، در شرایطی غیر انسانی مجبور به کار طولانی در روز می‌شوند و در صورت امتناع از اوامر زندان‌بانان، مورد شکنجه قرار می‌گیرند.
اکنون اما خبرگزاری “شین‌هوآ”، رسانه‌ی رسمی رژیم چین، خبر از تصویب طرح لغو سیاست تک‌فرزندی و برچیده شدن اردوگاه‌های کار اجباری در این کشور را می‌دهد. هرچقدر که لغو سیاست تک‌فرزندی باورپذیر می‌نماید، برچیده شدن اردوگاه‌های کار اجباری اما موضوعی است که هر ذهنی قادر به پذیرش آن نیست. علی‌الخصوص که خود خبرگزاری “شین‌هوآ” تأیید می‌کند که احکامی که پیش از تعطیلی اردوگاه‌های کار اجباری صادر شده‌اند به قوت خود باقی‌است.
حال این سؤال مطرح می‌شود که اولاً در صورت برچیده شدن اردوگاه‌های کار، آن مکان‌ها به چگونه جایی تبدیل می‌شوند؟ آیا تبدیل به زندان می‌شوند یا به کلی تغییر کاربری خواهند داد؟ در صورتی که تبدیل به زندان شوند، زندانیانی که تا پیش از این به کار اجباری و تولید کالاهای مختلف مشغول بودند، حال چه خواهند کرد؟ آیا تنها به عنوان زندانی از آنها نگهداری می‌شود تا دوره‌ی محکومیت خود را طی کنند و پس از آن آزاد شوند؟ اگر اردوگاه کار به طور کامل برچیده شود، زندانیان به کجا منتقل می‌شوند؟ مگر حزب کمونیست به این نکته اشاره نکرده که احکام پیشین به قوت خود باقی است؟ پس عده‌ای زیادی از افرادی که در اردوگاه‌های کار اجباری مشغول هستند، همچنان محکوم به کار اجباری خواهند بود. اما در کجا؟
بر اساس اخبار رسانه‌های دولتی در چین، برخی از این اردوگاه‌ها با تغییر نام “اردوگاه کار” به “کانون اصلاح و تربیت” یا “مرکز ترک اعتیاد”، سعی در القای این تفکر را دارند که اردوگاه‌های کار اجباری از سیستم قضایی چین حذف شده‌اند. اما در واقع آنچه که در مراکز اصلاح و تربیت می‌گذرد نیز همان است که در گذشته بود. در واقع مکان همان مکان است تنها تابلوی سر در ورودی آن عوض شده است!
واقعیت آن است که حزب کمونیست چین، با آغاز شکنجه و آزار تمرین‌کنندگان روش معنوی فالون گونگ در ۲۰ ژوئیه‌ی ۱۹۹۹، وارد چنان هزارتویی از جنایات سازمان یافته علیه بشریت شد که به هیچ عنوان راهی برای خلاصی از آن وجود ندارد. بر اساس گزارش‌های مستندی که در وب‌سایت faluninfo.net موجود است، تا کنون هزاران تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ، به انواع و اقسام روش‌ها در بازداشتگاه‌ها، زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری شکنجه شده و به قتل رسیده‌اند.
آنچه که مردم چین در سال‌های اخیر و به خصوص قبل از انتخاب “شی جین‌پینگ”، رئیس جمهور جدید چین شاهد آن بودند، تلاش رژیم چین برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت شکنجه و کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود. در واقع رژیم چین بیم آن دارد که با تأیید آنچه که بر سر تمرین‌کنندگان این روش معنوی آورد، مجبور شود مسئولیت تمام این شکنجه و آزار را برعهده گیرد. اقدامی که به راحتی مشروعیت حزب کمونیست و رژیم حاکم را زیر سؤال می‌برد.
در واقع چین تاکنون به جای اینکه به طور واقعی با ماجرای شکنجه و آزار تمرین‌کنندگان فالون گونگ روبرو شود، تنها سعی کرده که با پس‌لرزه‌های جنایاتی که پیش از این مرتکب شده مقابله کند و اثرات آنها را کاهش دهد یا مدارک این جرائم را از بین ببرد. حذف اردوگاه‌های کار اجباری به دست حزب حاکم و تغییر نام آنها نیز نه از روی انسان‌دوستی و توجه به موازین حقوق بشر، بلکه برای نابودسازی مدارک شکنجه و آزار تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی است.
حزب کمونیست چین که با رویای “بهشت کمونیستی”، توسط “مائو تسه‌تونگ” مردم چین را مجذوب خود می‌کرد، اکنون دستانش به خون فرزندان و نوادگان همین مردم آغشته است. چین به خوبی دریافته که اکنون روزهای اولیه‌ی شکنجه و آزار نیست که با استفاده از سکوت و بی‌اطلاعی رسانه‌ها و در وضعیت چراغ خاموش، به کشتار بی‌شمارِ تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی ادامه دهد. با گسترش اینترنت و آگاه‌تر شدن رسانه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری از آنچه که آن‌سوی مرزهای این کشور می‌گذرد، جهان می‌رود تا پرده از جرائم و جنایات سازمان‌یافته‌ی رژیم چین بردارد. زمانی که اصلاحات ساختگی حزب کمونیست به شکست بیانجامد، مردم چین خواستار اصلاحات حقیقی خواهند شد و آنگاه حزب کمونیست باید یک‌بار برای همیشه با عواقب آنچه بر سر مردم چین و تمدن ۵۰۰۰ ساله‌ی این سرزمین آورده، روبرو شود.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
