
علیرغم بیلیونها دلاری که صرف تحقیقات سرطان میشود و وعدههایی که برای کشف درمان سرطان داده میشود، طبق گزارشی جدید میزان بروز سرطان رو به افزایش است.
مطالعهای که اخیرا در مجله اُنکولوژی جاما منتشر شد، حاکی از آن است که ۱۵ میلیون موردِ ابتلا به سرطان در سال ۲۰۱۳ تشخیص داده شد. از طرفی این بیماری عامل ۱۸ درصد مرگ در ۱۱۸ کشور جهان بوده است. با وجود این یافتههای سرسام آور، بازار جهانی داروهای اُنکولوژی «تومورشناسی» در سال ۲۰۱۴، ۳.۱۰ درصد افزایش داشت و حتی ممکن است تا سال ۲۰۱۸ به ۱۴۷ بیلیون دلار آمریکا برسد. این تفاوت بین آنچه استنباط میشود با چیزی که در واقعیت با آن مواجهایم، افرادی مثل لینوس پاولینگ – بیوشیمیست- را متقاعد کرده است که «اغلب تحقیقات سرطان یک فریب است.» لینوس پاولینگ، برنده ۲ جایزه نوبل و یکی از افرادی است که در لیست ۲۰ نفر از بزرگترین دانشمندان جهان قرار میگیرد.
متاسفانه او تنها کارشناسی نیست که چنین ادعایی دارد، سایتی به نام تحول همگانی «Collective Evolution» وجود دارد که هدف از تشکیل آن، ایجاد تغییر از طریق تحول و دگرگونی در آگاهی خوانندگان است. این سایت لیستی از افراد حرفهای را گردآوری کرده است که مدعیاند سرطان هنوز درمان نشده است زیرا تلاش برای یافتن راه حلی برای این مشکلِ رو به ازدیاد، غلط انداز بوده و حقهای بیش نیست. از جمله این افراد، دکتر مارسیا اَنجِل است که مدتهاست ویراستار یک مجله پزشکی است. وی میگوید: «واضح است که باور کردن خیلی از این تحقیقات بالینیِ منتشر شده، بیشتر از این ممکن نیست.» همچنین دکتر جان بِیلر پس از دو دهه همکاری با موسسه ملی سرطان آمریکا، به این نتیجه رسیده است که «در مورد برنامه ملی سرطان باید به شکستی مشروط فکر کرد.» در حقیقت او مدعی است که «کلیه تحقیقات سرطانی موسسه طی ۲۰ سال گذشته به شکست کامل منتهی شده است.»
در سال ۱۹۸۱، مدیر سابق یکی از موسسههای تحقیقات سرطان به این نتیجه رسید که مطالعات مُدل حیوانی بیفایده است، زیرا در عمل تمامی عوامل شیمی درمانی که در درمان سرطان انسان ارزشمند هستند، در شرایط بالینی یافت شدند نه در مطالعات حیوانی. جنبه حقوقی درمان این بیماری را نیز نمیتوان بیش از این نادیده گرفت، آن هم در حالیکه هزینههای درمانی سرطان در سال ۲۰۱۴ به رقمی معادل ۱۰۰ میلیون دلار آمریکا رسیده است.
ویراستار یکی دیگر از مجلات پزشکی در تاریخ ۱۵ آوریل ۲۰۱۵ عنوان کرد « بسیاری از متون علمی، احتملا نیمی از آنها بهسادگی غیر واقعی هستند.» حال آنکه پروفسور یوانیدیس از دانشگاه استنفورد، متخصص در زمینه پیشگیری از بیماری، مقالهای را در سال ۲۰۰۵ با این عنوان منتشر کرد: چرا اغلب یافتههای تحقیقاتی منتشر شده اشتباه هستند. او در این مقاله میگوید: « این نگرانی رو به افزایش است که اغلب یافتههای تحقیقاتی منتشر شده فعلی اشتباه هستند.»
در مقاله «پژوهش سرطان- فریبی عالی؟» گفته شده است که اغلب سرطانها قابل پیشگیری هستند. آژانس بینالمللی پژوهش در مورد سرطان دریافته است که ۸۰ تا ۹۰ درصد از موارد سرطان انسانی «ناشی از عوامل محیطی» است و میتوان از بروز آن اجتناب کرد. ولی متاسفانه به گفته یکی از مورخین حیطه پزشکی، کمتر از ۱۰ درصد از بودجه موسسه ملی سرطان در آمریکا برای رسیدگی به این عوامل محیطی اختصاص داده میشود.
در اواخر سال ۱۹۷۰، دو خبرنگار پژوهشی به نامهای گری نول و روبرت هوستون نوشتند که شاید یک راهحل خوب برای سرطان، در واقع خاتمه برنامههای پژوهشی باشد… که این راه حل ممکن است تهدیدی جدی برای موسسات بالینی فعلی محسوب شود…گفتهای از دکتر شارپ نیز در این مقاله نوشته شده است که «درمان بیماری فوقالعاده زیاد سودآور است، حال آنکه پیشگیری اینطور نیست.»
بهخاطر اینکه درمانهای معمول سرطان کمک کننده نیستند و مردم هزینه گزافی را صرف تلاش در نبرد علیه این بیماری میکنند، اخیرا خیلی از افراد به درمانهای جایگزین از جمله روغن گیاه شاهدانه روی آوردهاند و یا روشهایی که بر پیشگیری از سرطان تمرکز میکنند.