درطی ۱۵ سال، از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ میلادی، ۲۷ نفر و یا بهعبارتی ۱.۲ درصد از ۲۱۸۸ نفر چینی که در فهرست ثرومندان «هورون» قرار گرفتهاند، کارشان به زندان ختم شده است. در گزارش اخیر موسسهی تحقیقاتی «هورون» Hurun که در ۱۹ آوریل منتشر شد، بیشاز نیمی از آنها حدود ۱۰ سال است که در زندان بهسر میبرند.
میانگین سنی این زندانیان ۴۶ سال است. از اتهامات اصلی آنها میتوان فساد و رشوهخواری، تخلف در مالکیت، اخلال در نظام مدیریتی شرکتها و موسسات تجاری نام برد. پیشنهاد رشوه از رایجترین اتهامات آنهاست.
جنگ قدرتهای سیاسی
بهگفتهی «لان سو»، مفسر مسائل چین در شبکهی تلویزیونی NTD، «این روزها در همهی بخشهای جامعهی چین، افراد فاسد برسر کارند. هر کسب و کار معقول و آبرومندانهای با دولت سر و کار دارد. چگونه میتوان با وجود چنین افراد فاسدی، در حسابهای مالی خود توازن برقرار کرد؟ آیا باید آنها را جزء درآمدهای غیرقانونی درنظر گرفت و یا در فهرست مخارج غیرقانونی قرار داد؟»
بهگفتهی وی، بهسختی میتوان فردی پاک را در بین مقامات چینی پیدا کرد. حتی مبارزه با فساد علیه مخالفان سیاسی بهصورت گزینشی است. این تاجران ثروتمند درمیان جنگهای داخلی حزب کمونیست چین (حکچ) قربانی میشوند.
برای مثال، «هوانگ گوآنگیو» که در گزارش سال ۲۰۰۵ «هورون» بهعنوان ثروتمندترین فرد چین انتخاب شد، برای جرائمی همچون تجارت غیرقانونی، معامله ازطریق سوءاستفادهاز اطلاعات محرمانه و رشوهخواری، به ۱۴ سال زندان محکوم شد. بهگفتهی منابعی در شورای حکومتی، هوانگ قصد داشت تا باکمک «مِنگ ژیانژو»، وزیر امنیت کشور و «وِن جیابائو»، نخستوزیر سابق، «ژنگ شائودانگ»، رئیس سابق دفتر تحقیقات اقتصادی و «ژائو یانگکانگ»، دبیر سابق کمیتهی مرکزی حزب را از سر راه بردارد.
محیطی فاسد
«لی شانجیان»، دیگر مفسر مسائل چین به تلویزیون NTD میگوید: « در سالهای اخیر است که افراد ثروتمند در چین ظاهر شدهاند. ثروت آنها بهخاطر هوش و قابلیتهای بالای آنها و یا ارث نبوده؛ بلکه از طریق تبانی پول و قدرت از راههای نادرست بهدست آمده است.»
«دینگ شومیائو» بازرگانی از شهر «شانزی»، بهخاطر رشوهی ۴۹ میلیون یوانی به «لیو ژیچون»، وزیر راهآهن چین، و همچنین برای جمعآوری منابع مالی غیرقانونی بهارزش ۱۷۸.۸ میلیارد یوان، تحت تعقیب بود.
«ژو ژنگی» و «ژانگ رانگان»، دو تن از میلیاردهای سابق شهر شانگهای، بهدلیل ارتباطاتشان با مقامات عالیرتبهای همچون «چِن لیانگو»، «هوانگ جو» و «جیانگ زِمین»، یک شبه ثروتمند شدند. با این وجود، این دونفر بعد از برکناری «چن لیانگو» و «هوانگ جو»، بهخاطر همدستی با آنها بهترتیب به ۱۶ و ۱۹ سال زندان محکوم شدند.
ارتباطات حزبی
یکیاز روزنامههای محلی شانگهای دست به انتشار مقالهای تحقیقی که در ماه ژانویه توسط دانشگاه علوم اجتماعی شانگهای دربارهی منشأ ثروتمندان چینی انجام شد، زده است. «لو پِنگ»، محقق این مقاله، به بررسی ثروتمندان چینی براساس گزارش «هورون» و فهرست ثروتمندان «فوربز» در سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ پرداخته است.
«لو» متوجه شد که ۱۵.۶ درصد از ثروتمندان چینی، فرزندان کارمندان حزب کمونیست و یا واحدهای سازمانی حزب هستند.
برای مثال پدر «رانگ ژیجیان»، غول سرمایهدار چینی، معاون رئیس جمهور در سالهای ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ بوده است. پدر ثرومندترین فرد چین، «وانگ جیانلین»، زمانی نائبرئیس منطقهی خودمختار تبت بوده است.
بهعلاوه، ۴۳.۶ درصد از ثروتمندان چینی در داخل حکومت مشغولبه کار هستند.
برای مثال، «یی چنگای» در کمیتهی دائمی شهر شنژن و معاون شهردار این شهر بوده است. «هوانگ هانگشنگ»، قائممقام رئیس شرکت ملی واردات و صادرات وسایل الکترونیکی در جنوب چین بود.
بهگفتهی «لی شنگای»، مفسر مسائل چین، ثروتمندان واقعی چین، «خانوادههای کمونیستی» هستند که داراییهای آنها از دید غیرخودیها پنهان و محاسبهی میزان آن بسیار سخت است.
در سال ۲۰۱۲، تلویزیون «بلومبرگ» Bloomberg گزارشی از فرزندان سه «خانوادهی کمونیستی» بهنامهای «وانگ جون»، پسر ژنرال «وانگ ژن»، «او پینگ»، داماد «دنگ ژائوپینگ» و «چن یوان»، پسر «چن یون»، تزار اقتصاد مائو تهیه کرد. این سه نفر، رئیس شرکتهای دولتی با مجموع دارایی ۱.۶ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۱ بودهاند و یا هنوز هستند.
امسال، رسانههای بینالمللی، پرده از شرکتهای ساحلی متعلقبه «خانوادههای ثروتمند حزب» برداشتهاند که برای انتقال و مخفی کردن داراییهای عظیم خود مورد استفاده قرار میگیرند. تخمین زده شده که از سال ۲۰۰۰ میلادی، نزدیک به ۴ تریلیون دلار دارایی غیرقابل ردیابی از چین خارج شده است.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر میشود.
