نویسنده: دیوید هارسانیی
تاکر کارلسون در جمع رهبران جهان در اجلاس جهانی دولت‌ها گفت «مسکو دل‌پذیرتر از هر شهر دیگری در آمریکا است و سفر به این کشور باعث تغییر عقیده آمریکایی‌ها می‌شود.»
کارلسون افزود «فکرش را نمی‌کردم، اما این هفته به آن پی بردم. اگر به سنگاپور، توکیو، دوبی و ابوظبی سفر کنید، صرف‌نظر از چیزهایی که در رابطه با نوع حکومت و قوانین این کشورها به ما گفته‌اند، خواهید دید چه جاهای فوق‌العاده‌ای برای زندگی هستند و تورم افسارگسیخته هم ندارند.»
کارلسون که اخیرا به مسکو سفر کرده بود، با تهیه ویدئوهایی از ایستگاه مترویی در مسکو، فستفود روسی و فروشگاه مواد غذایی نشان میداد که زندگی در روسیه ارزانتر و با کیفیت برابر یا گاهی بهتر از زندگی در آمریکاست.
اگر ثروتمند باشید، مسکو جای فوق‌العاده‌ای است. این مسئله در مورد اکثر شهرهای اروپایی صدق می‌کند. گردشگرهای آمریکایی معمولاً ترجیح می‌دهند در مراکز تمیز و زیبای شهر اقامت کنند، در بهترین رستوران‌ها غذا بخورند و در جذاب‌ترین نقاط شهر قدم بزنند. در اروپا گنبدهای پیازی‌شکل را می‌بینید که به دست بردگان بنا شده‌اند و بسیار خوش‌ساخت هستند.
اگر جزو طبقه متوسط باشید، مسکو جای افتضاحی خواهد بود. مردمان طبقه متوسط مسکو، تازه اگر خوش‌شانس باشند، در مجتمع‌های آپارتمانی دورافتاده‌ای زندگی می‌کنند که بسیاری از آن‌ها در دوران شوروی بنا شده‌اند.
بسیاری از روس‌ها در نووسیبیرسک، یکاترینبورگ، نیژنی نووگورود، اومسک و اوفا زندگی می‌کنند. سرانه تولید ناخالص داخلی روسیه حدود ۱۳هزار دلار و سرانه مشابه در آمریکا حدود ۸۳هزار دلار است. نرخ سرانه در می‌سی‌سی‌پی، که فقیرترین ایالت آمریکا محسوب می‌شود، حدود ۴۶هزار دلار است. روس‌ها عمدتاً در وضعیتی زندگی می‌کنند که اکثر آمریکایی‌ها آن را فقیرانه می‌دانند.
معیار اقتصادی قابل سنجشی وجود ندارد که با تکیه به آن روسیه را بهتر از آمریکا قلمداد کنیم. لازم به ذکر نیست که روسیه کشوری فوق‌العاده فاسد است و این فساد تمام معاملات تجاری این کشور را شامل می‌شود. ساکنان کشورهای غربی در زندگی روزمره خود چندان با چنین مسائلی دست‌و‌پنجه نرم نمی‌کنند. روسیه از منظر شاخص‌های فساد با اوگاندا و توگو در رقابت است.
چیزهایی که در روسیه بیشتر از رشوه‌خواری به چشم می‌خورد، اعتیاد به الکل و خودکشی است.
وضعیت مراقبت‌های بهداشتی روس‌ها وخیم‌تر از آمریکایی‌ها است. خانه‌ها کوچک‌تر هستند، کالاهای کمتری برای خرید وجود دارد، اماکن دیدنی انگشت‌شمار هستند، جنب‌و‌جوش کمتر است، خبری از نوآوری نیست و شایسته‌سالاری کمتری وجود دارد.
البته همه چیز در مادیات خلاصه نمی‌شود. تعهد مذهبی؟ براساس نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۱۸، حدود ۵۰ تا ۶۵ درصد از آمریکایی‌ها مدعی شدند که به مذهب اهمیت می‌دهند. این نرخ در روسیه بین ۱۶ تا ۳۴ درصد است.
نرخ طلاق در روسیه ۷۴ درصد است که بالاترین نرخ طلاق در جهان محسوب می‌شود. حتی اگر آمریکایی‌ها مسیر اشتباهی در پیش گرفته باشند، دست‌کم فرزندان بیشتری دارند. میزان جرم و جنایت در سال‌های اخیر کاهش یافته اما پایتخت روسیه از این نظر همچنان از بیشتر شهرهای آمریکا وضعیت بدتری دارد.
من طرفدار پر و پا قرص فرهنگ روسیه هستم؛ داستایوفسکی، شوستاکوویچ، تارکوفسکی و دیگران. اما فرهنگ این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که ۲۰ درصد از خانوارهای روسی به لوله‌کشی آب دسترسی ندارند، یا این‌که یک‌سوم بیمارستان‌های روسیه فاقد آب لوله‌کشی هستند. اگر فکر می‌کنید مشکل از زیرساخت است، باید به عرض‌تان برسانم که روسیه از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۵۲ جهان قرار دارد و اساساً یک کشور جهان سومی است که جز سلاح هسته‌ای و ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی چیزی در چنته ندارد.
کارلسون اغلب درباره نقض آزادی بیان و پرسش‌گری صحبت می‌کند. هیچ‌کدام از این‌ها در مسکو وجود ندارند. روسیه کشوری استبدادی است. این‌که دموکرات‌ها به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، روی خوش نشان داده‌اند چیزی از عمق فاجعه کم نمی‌کند.
تلاش دیرینه چپ‌گرایان آمریکایی برای نمایش آمریکا به‌عنوان یک جهنم عقب‌مانده سرانجام نتیجه داده است. امیدواریم راست‌گرایان راه آن‌ها را در پیش نگیرند، اگرچه برخی از پوپولیست‌ها در این راه از چپ‌گرایان مترقی نیز پیشی گرفته‌اند. برای نمونه، نظرسنجی جدید پیو نشان می‌دهد که نیمی از دموکرات‌های زیر ۳۰ سال بر این باورند که کشورهای دیگر «بهتر» از آمریکا هستند. ۴۰ درصد از دموکرات‌های بین ۳۰ تا ۴۹ سال عقیده مشابهی دارند و یک‌چهارم دموکرات‌های بالای ۵۰ سال نیز با این حرف موافق هستند. در بین جمهوری‌خواهان، ۲۸ درصد از افراد زیر ۳۰ سال بر این باورند که کشورهای دیگر بهتر از آمریکا هستند و ۱۲ درصد از افراد ۵۰ سال و بالاتر نیز چنین عقیده‌ای دارند.
اول آن‌که دوست دارم بدانم منظور آن‌ها از «بهتر» چیست. برخورداری از رفاه بیشتر برای طبقه متوسط؟ اخلاق‌مدارتر؟ نژادپرستی کمتر؟ کثرت‌گراتر؟ آزادتر؟ نوآورانه‌تر؟ زیباتر؟ چنین جایی وجود ندارد. نه برای طبقه متوسط و نه در هیچ مقیاسی.
دوم آن‌که دوست دارم بدانم آن‌ها از چه «کشورهایی» صحبت می‌کنند. وقتی آمریکایی‌ها به صفت «بهتر» فکر می‌کنند، آرمان‌شهری اساطیری در اروپای غربی را متصور می‌شوند، نه گابن، شرق آسیا، خاورمیانه یا روسیه.
به هر‌حال، باورِ من به استثناگرایی آمریکایی به این‌خاطر نیست که خودم آمریکایی هستم. مردم از بیان این‌که آمریکا ار روسیه بهتر است عار دارند، زیرا یا این باور را نوعی تعصب بی‌جا می‌دانند یا آنقدر خشمگین و سیاست‌زده هستند که نمی‌توانند چنین چیزی را قبول کنند. به‌رغم تمام بی‌عدالتی‌ها و آشفتگی‌های موجود و دلقک‌هایی که این کشور را اداره می‌کنند، واقعیت این است که آمریکا همچنان گندکاری‌های کمتری دارد.
دیوید هارسانیی، روزنامهنگار آمریکایی است.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده است و لزوماً منعکس کننده نظرات اپک تایمز نیست.
