مدافعان حقوق بشر احساس شادمانی کردند ازاینکه رژیم چین در ۱۵ نوامبر، تصویب کرد سیستم گسترده اردوگاه‌های کار اجباری در چین را تعطیل می‌کند. هرچند پس از آگاهی از روندی که این تعطیلی درپیش گرفت، هرگونه اشتیاق دراین زمینه، به‌سرعت فروکش کرده است.
به گزارش اخبار حقوقی شبانگاهی (لگال ایونینگ نیوز) که رسانه‌ای حکومتی است، بسیاری از اردوگاه های کار اجباری، صرفاً با تعویض تابلوی نصب‌شده بر سردر آنها “بسته” می‌شوند. نام این اردوگاه‌ها به زندان و یا مراکز درمان اعتیاد تغییر داده می‌شوند، درحالی‌که، در میان دیوارهای آن، همانند گذشته، همان نگهبانان، همان خشونت‌ها را اعمال می‌کنند.
برطبق گزارش‌های موجود، برخی زندانیان از زندان آزاد شده اند، اما زندانیان عقیدتی، از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ، از اردوگاه‌های کار اجباری به زندان فرستاده و یا به “مراکز قانونی آموزش” منتقل می‌شوند که به نوعی از مراکز شستشوی مغزی معروف هستند. این موضوع مایه بیشترین نگرانی است.
پیدا کردن مکانهای جدید برای تمرین‌کنندگان، که تعداد آنها به صدها هزار نفر می‌رسد، کاری بزرگ محسوب می‌شود، اما تعداد “مراکز قانونی آموزش” بیشتر از تعداد اردوگاه‌های کار اجباری در چین هستند.
این مراکز که اکنون انواع متنوعی از زندانیان را درخود دارند، به‌نظر می‌رسد که در سال ۱۹۹۹، آشکارا، به‌منظور “تبدیل” تمرین‌کنندگان فالون گونگ ایجاد شده‌اند – دراین مراکز آنها را مجبور می‌کنند باورهای خود را تغییر کنند.
طبق اظهارات وکلای حقوقی چین، این مراکز در مقایسه با اردوگاه های کار اجباری، کمتر کنترل می‌شوند و خشونت بیشتری در آنها اعمال می‌شود. در خصوص مدت زمان زندان افراد در این مراکز، هیچ محدودیتی وجود ندارد و همانند اردوگاه‌های کار اجباری، الزامی نیست که برای برای نگه‌داشتن فرد در بازداشت، دادگاهی برگزار کنند و یا حتی حکمی داشته باشند.
تنگ بیائو یکی از وکلای حقوقی چین، در وبلاگ خود از این مراکز تحت نام “اردوگاه‌های شکنجه” نام برد و به نقل از سایر وکلا اعلام کرد که ” دراین مراکز بازداشت غیر‌قانونی، در مقایسه با زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری، مردم بیشتری به کام مرگ فرستاده شده‌اند.”
سال ۲۰۱۴ منتظر وکلای حقوق بشر است تا دست به تهیه گزارش‌هایی درباره این مراکز بزنند، و همانند اردوگاه‌های کار سخت، آنها را نیز در دادگاه محکوم کنند.
درحقیقت، سازمان عفو بین‌الملل این جریان را از قبل آغاز کرده است؛ زیرا در گزارش ۱۷ دسامبر خود هشدار می‌دهد که زندانیان سابق اردوگاه‌های کار اجباری به “مراکز قانونی آموزش” منتقل می‌شوند، و در آنجا از شکنجه و خشونت رنج می‌برند.
اپک تایمز در ۳۵ کشور و به ۲۱ زبان منتشر می‌شود.
